قرارداد حمل و نقل بین المللی از جمله قراردادهای بین المللی است که جهت انتقال کالا از کشوری به کشور دیگر است. قرارداد حمل و نقل بین المللی باید مطابق قواعد خاص مرتبط با قراردادهای بین المللی منعقد شود. اهمیت قواعد جزئی حاکم بر قراردادهای حمل و نقل بین المللی زمانی نمایان می شود که در جهت اهداف قرارداد مانعی بوجود بیاید و موجب ضررهای هنگفتی به طرفین شود. به همین دلیل بهتر است قبل از انعقاد چنین قراردادهایی از زیر و بم آن ها اطلاعات کسب نمایید. با وکیل قراردادهای بین المللی همراه باشید.
قرارداد حمل و نقل بین المللی و انواع آن
حمل و نقل کالا چه در مرزهای یک کشور و چه فراتر از مرزهای یک کشور می تواند از طرق مختلفی صورت بگیرد این طرق با توجه به وسیله نقلیه مناسب مشخص خواهد شد. قرارداد حمل و نقل بین المللی با توجه به مسافت، نوع کالا و وسایل نقلیه انواع مختلفی دارد که ذیلا به بررسی آن ها می پردازیم.
قرارداد بین المللی حمل و نقل ریلی
قرارداد حمل و نقل بین المللی ریلی میان ارسال کننده و شرکت های حمل و نقل ریلی منعقد می شود بدین صورت که متصدی حمل و نقل در مقابل اجرتی معین و مطابق روش های مدنظر ارسال کننده کالا را به تحویل گیرنده تسلیم کند. ارسال کالا از راه حمل و نقل ریلی با صدور بارنامه صورت می پذیرد. دلیل و اصرار انعقاد قرارداد حمل و نقل بین المللی ریلی برای ارسال کالا ها جلوگیری از بروز مشکلاتی مثل عدم امکان پیگیری موانع موجود برای ارسال کالا است زیرا ممکن است خطراتی نظیر سرقت یا آسیب متوجه بار شود. یا قطار با تاخیر غیر موجه و بیش از حد در ارسال کالا موجبات ضرر و زیان ارسال کننده یا تحویل گیرنده را فراهم آورد. یکی از مزیت های انعقاد قرارداد حمل و نقل بین المللی ریلی امکان حضور کارشناس و انجام پروسه کارشناسی جهت بررسی مشکلات بوجود آمده در سلامت بار است.
در قرارداد حمل و نقل ریلی طرفین علاوه بر قصد و رضایت باید همچون دیگر قراردادها اهلیت انعقاد قرارداد را نیز داشته باشند. در این قرارداد طرفین می بایست مسئولیت ارسال کننده، متصدی حمل و نقل ریلی و همچنین تحویل گیرنده را با جزئیات مشخص کنند. روابط طرفین در قرارداد بین المللی حمل و نقل ریلی کالا مطابق قواعد عقد وکالت سنجیده می شود. در قرارداد حمل و نقل بین المللی ریلی فرض مسئولیت برای متصدی حمل و نقل مشخص شده است اما در زمانی که آسیب به کالا و یا تاخیر در ارسال به موجب حوادث قهری باشد مسئولیتی متوجه متصدی حمل و نقل نخواهد بود. طرفین می توانند با توافق کنوانسیونی را جهت قواعد حاکم بر قرارداد حمل و نقل ریلی خود مشخص نمایند و در ضمن قرارداد نحوه حل و فصل اختلافات آینده، نحوه جبرات خسارت، میزان وجه التزام یا مسئولیت های ویژه ای را مشخص نمایند. کنوانسیون کوتیف یکی از کنوانسیون های رایج برای حمل و نقل ریلی کالا است که ۳۶ کشور اروپایی و کشورهای خاورمیانه را پوشش می دهد.
در قرارداد بین المللی حمل و نقل کالا ریلی ارسال کننده موظف است تا بار را بیمه کرده مگر در کالاهای حساس که این مسئولیت متوجه متصدی حمل و نقل نیز خواهد بود.
قرارداد حمل و نقل بین المللی هوایی
قراردادی است که میان ارسال کننده و متصدی حمل و نقل هوایی در برابر اجرت معین و با مشخص نمودن مشخصات کامل بار و صدور بارنامه منعقد می شود. در قراردادهای بین المللی حمل و نقل کالا هوایی اغلب کنوانسیون ورشو حکم فرما است. در این کنوانسیون مسئولیت بسته بندی با ارسال کننده بوده و ارسال کننده موظف است مشخصات بار را به طور کامل به متصدی حمل و نقل اعلام دارد. در این قرارداد مطابق کنوانسیون ورشو برای متصدی حمل و نقل فرض مسئولیت مشخص شده است خصوصا مسئولیت تاخیر در تحویل و ارسال به عهده متصدی حمل و نقل خواهد بود.
قرارداد حمل و نقل بین المللی هوایی همانند دیگر قراردادهای بین المللی این قابلیت را دارد که ضمن آن نحوه جبران خسارت ، مرجع صالح رسیدگی به دعوا و نحوه بسته بندی و تحویل را مشخص کرد. به دلیل مزیت تسریع در زمان ارسال کالا به مقصد این قرارداد این روزها به خصوص برای اجناس سریع الفساد مورد توجه تجار قرار گرفته است. از دیگر کنوانسیون های مرتبط به این قرارداد شیکاگو است.
قرارداد حمل و نقل بین المللی دریایی
این قرارداد یکی دیگر از قراردادهای حمل و نقل بین المللی کالا است که میان ارسال کننده و شرکت و یا کشور صاحب کشتی منعقد می شود. در قرارداد حمل و نقل دریایی برای متصدی حمل و نقل فرض مسئولیت متصور شده است. در این قرارداد نیز لزوم صدور بارنامه متوجه متصدی و لزوم بسته بندی و نحوه ارسال متوجه ارسال کننده است. در قرارداد حمل و نقل دریایی بین المللی روابط طرفین مانند روابط وکیل و موکل می باشد. عیب قرارداد حمل و نقل دریایی این است که امکان ارسال اجناس سریع الفساد به دلیل طولانی بودن زمان رسیدن وجود ندارد و خطرات بحری بسیاری کالا را تهدید می کند. در قرارداد حمل و نقل دریایی اغلب کنوانسیون بروکسل و یا لاهه بار می شود.
قرارداد حمل و نقل جاده ای بین المللی
قراردادی است که برای حمل و نقل کالا اغلب اسناد از طریق جاده و با وسایل نقلیه جاده ای منعقد می شود. در این قرارداد قواعد کنوانسیون CMR بار می شود. مطابق این کنوانسیون در صورت عدم تحویل کالا ظرف ۳۰ روز از مهلت مشخص شده و در صورت عدم تعیین مهلت ظرف ۶۰ روز از تاریخ تحویل کالا به متصدی، به تحویل گیرنده کالا مفقود تصور می شود و ارسال کننده حق اقامه دعوی دارد. در این قرارداد فرض مسئولیت برای متصدی متصور شده است.
قرارداد حمل و نقل از طریق لوله
این نوع از قرارداد در زمره قراردادهای حمل و نقل بین المللی قرار می گیرد که قراردادی نو ظهور بوده و مختص انتقال گاز و نفت از طریق لوله های انتقال است این قرارداد به دلیل سرعت و مناسبت با شرایط این منابع بسیار مورد استقبال واقع شده است.
قوانین کلی حاکم بر حمل و نقل بین المللی
علاوه بر قوانین جزئی ذکر شده ذیل معرفی انواع قراردادهای حمل و نقل بین المللی قواعدی کلی در میان تمام این قراردادها مشترک است که عبارتند از:
- قصد و رضایت طرفین
- اهلیت انعقاد قرارداد طرفین
- صدور بارنامه
- فرض مسئولیت متصدی در حالت کلی
- بسته بندی کالا برعهده ارسال کننده
خدمات گروه وکلای بین المللی لاهه
امروزه با توجه به منافع اقتصادی مبادلات بین المللی انعقاد قراردادهای بین المللی در صدر روابط حقوقی بین المللی قرار گرفته است. قوانین کشورها در خصوص روابط بین المللی بسیار متنوع و متفاوت بوده و به همین جهت نیز نیاز به مشاوره با یک وکیل بین المللی احساس می شود. گروه وکلا بین المللی لاهه با همراهی شما در زمینه انعقاد قرارداد حمل و نقل بین المللی آینده روشنی را در جهت منافع بین المللی شما به تصویر خواهند کشید.
سوالات متداول
امروزه انتقال منابعی مثل گاز در غالب قراردادهای حمل و نقل بین المللی خط لوله منعقد می شود.
برای انتقال اجناس سریع الفساد اغلب قرارداد حمل و نقل بین المللی هوایی پیشنهاد می شود.
بله برای جبران خسارت ناشی از انعقاد قرارداد حمل و نقل بین المللی کالا می توان نحوه جبران خسارت و حتی میزان مبلغ پرداختی را مشخص نمود.
برای مشاوره با وکیل انعقاد قراردادهای بین المللی حمل و نقل در گروه لاهه کافی است تا با شماره ۰۲۱۸۸۷۱۱۱۳۰ تماس بگیرید.
در قرارداد حمل و نقل جاده ای اگر موعدی برای تحویل تعیین شده باشد و پس از ۳۰ روز از تاریخ تحویل کالا تحویل داده نشود یا اگر موعدی تعیین نشده باشد و کالا پس از ۶۰ روز تحویل داده نشود کالا مفقود تلقی می شود.
